در این مطلب از زبان یک خبرنگار و سردبیر مجله به نام بِیلی راتزل، درباره تجربه شخصی او با ارزهای دیجیتال میخوانیم.
او در کوین دسک نوشته است:
دینگ دینگ… یکی از دوستانم زیر یکی از پست های فیسبوک من که درباره افزایش قیمت بیتکوین تا سقف ۱۰,۰۰۰ دلار بود، کامنت گذاشت:
« ای کاش چند ماه پیش به نصیحت تو گوش کرده بودم!»
من هم در پاسخ به او اینگونه نوشتم :
«ای کاش خودم هم به حرف خودم گوش میکردم….»
هر وقت به دیگران میگویم اولین بیت کوینم را به قیمتی حدود ۱۴ دلار خریدم، از من میپرسند که آیا یکی از آن میلیونرهای بیت کوینی معروف هستم یا خیر! اما، اینطور نیست. من یک میلیونر نیستم و اقرار به این حقیقت، کمی تلخ و دردناک است.
با دیدن اینکه بیت کوین مرز ۱۰,۰۰۰ دلاری را رد کرده، حس میکنم فرصت بزرگی را از دست داده ام. وقتی این را شنیدم، تمام روز سردرگم بودم. باورم نمیشود که این واقعا اتفاق افتاده است. پس من تا الان چکار میکردم!…
زمانی که کم سن و سال تر بودم، در زمینه بیت کوین تجربه زیادی نداشتم. به یاد دارم که آن زمان درباره افزایش ارزش بیتکوین مینوشتم: هر سکه معادل ۱۰۰ دلار. من بیت کوین را باور داشتم، اما اصرار داشتم از آن مانند کارت های اعتباری و به عنوان راه پرداختی استفاده کنم. هرکجا که میرفتم، از بیت کوین هایم استفاده میکردم، مثلا برای پرداخت صورت حساب رستوران، خرید نوشیدنی و اسباب بازی های الکترونیکی.
نویسنده و کنشگر دیگری به نام برت اسکات نیز، اینگونه در توییتر خود نوشته است که:
« درواقع کار به اینجا رسید، چون برخی از ما در گذشته برای خرید کردن در دنیای واقعی از بیت کوین استفاده کردیم»
من در سرمایه‌گذاری پیش فروش اتر وارد شدم، چون مطمئن بودم فقط یک نفر برنده نمیشود و این مزایده دست کم چند برنده خواهد داشت. در ابتدای عمل چند هزار دلاری به دست آوردم. وقتی از سفر برگشتم ۳۰۰ دلار پول داشتم. بنابرین سکه هایم را نقد کردم و هر یک را به ارزش ۷ دلار فروختم.
هفت دلار به ازای هر سکه… طی هفته گذشته اتریوم به ارزش ۵۰۰ دلار مبادله شده است. اگر اشتباه حساب نکرده باشم، با نگه داشتن این سکه ها چیزی حدود ۱۵۰,۰۰۰ دلار میتوانستم داشته باشم… البته اگر اینکار را هم کرده بود، باز هم در وضعیت کنونی میلیونر محسوب نمیشدم. اما این مقدار پول، بیشتر از مجموع تمام پولی است که میتوانم در حساب بانکی‌ام داشته باشم.
«دنیای بهتر»؛ باور شعارهایی از این قبیل که به تغییر روال کنونی اشاره داشتند برای من سخت شده بود. ازین رو، باور داشتم لازم است بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال در مقابل سیستم سنتی که منجر به آشفتگی شده بود قرار بگیرند. با وجود این، همچنان متقاعد نشده بودم.
موارد متعددی مانع از این شدند که من از فرصت مذکور استفاده کنم: آگاهی زیاد درباره مکانیزم درونی این سیستم، بررسی اینکه به واسطه علاقه به ارزهای دیجیتال به کجا خواهم رسید، و به طور خلاصه؛ زندگی و مسائل مربوط به آن. همه به نوعی سد راه من شدند.
من این فرصت را از دست دادم. اما این درست نیست. در ۵ سال گذشته که حساس ترین برهه زمانی برای ارز دیجیتال به حساب می‌آید، پیوسته با آن در ارتباط بوده‌ام.
شاید آنقدر ثروتمند نباشم که بتوانم یک فراری گران قیمت بخرم یا اینکه بتوانم نقدا بخشی از پول یک آپارتمان چند میلیون دلاری را پرداخت کنم، ولی هر چه باشد اهل سرمایه‌گذاری بر روی بیت کوین هستم.
دیدن اینکه یک جامعه کوچک و ساده تا این حد پبشرفت کرده، واقعا الهام بخش است.
به همین دلیل نماد بیت کوین را روی پایم تتو کردم، نه با هدف اینکه دلار منسوخ شود و دولت آسیب ببیند. همچنین به خاطر این نیست که فکر کنم فناوری اصلی آن، به مدیریت و عملکرد موسسات مالی و مجموعه ای از شرکت های متعدد بهبود میبخشد. حتی به این دلیل که بسیاری از افراد در این صنعت نمونه بارز نوع دوستی هستند هم، نیست. بلکه، به این دلیل: بیت کوین نوعی از تناوب و مقاومت را ارائه میدهد و در برابر نیروهای دیگر قرار گرفته است. بیت کوین ثابت کرده که مقاومت جواب میدهد! و نشان داده که میتوانیم ارزش داشته هایمان را بالا ببریم و هر زمان که تصمیم گرفتیم کافی است، دست نگه داریم.
همچنین، بِیلی راتزل درباره مکالمه کوتاهی که پیش از برگشتن به نیویورک با برادرش در فرودگاه داشته، نوشته است:
-«اگر آن زمان که گفتم، بیتکوین خریده بودی…»
-«خب، الان روی کدام ارز سرمایه گذاری کنم؟»
-«دارم چک میکنم»
سوال اینجاست که آیا این بار کاری خواهم کرد؟
یکی از کامنتهایی که در فیسبوک دریافت کردم، به من احساس اطمینان خاطر میبخشد:
« این روحیه در تو میلیون ها ارزش دارد… و به اندازه بیت کوین ملموس و واقعی است»
